Ik zou wel graag een knoeperd van een diamant aan m’n vinger willen, maar gezien mijn bankrekening het nog niet toestaat de plaatselijke juwelier te plunderen heb ik schoenen geridderd tot ‘beste vriend’.  Onlangs heb ik mijn collectie al aangevuld met stoere geveterde sleehaklaarsjes, maar deze nette zwarte laarzen are soon to be mine.

Ik ben verliefd. Op mijn nieuwe Iphone 4S. Ik voel niet langer alleen liefde voor mens en dier, maar ook voor elektronica. Mijn voorheen zo trouwe Blackberry heb ik een week geleden ingeruild voor de telefoon der telefonen. Nog nooit heb ik zo snel mijn social media kunnen checken, berichten versturen, mooie foto’s en films kunnen maken en als klap op de vuurpijl -mag ik trommelgeroffel- heb ik nu SIRI. Deze dame, aan haar stem te horen van gemiddelde leeftijd, typt berichtjes voor je. Spraakherkenning extravaganza. Handig als ik besluit mijn zilveren bolide weer eens van stal te halen en achter het stuur toch nog even een berichtje wil sturen. Alleen is er op dit moment één maar, eigenlijk zijn het er twee. Siri typt in het Engels en ze heeft een lichte attitude tegen haar eigenaar. Om mijn virtuele slaaf eens aan het werk te zetten vroeg ik haar een email te sturen. Ze vroeg me naar wie. Ik zei de naam van een vriendin en die had ze in een keer goed. Ook het onderwerp was geen probleem. Bij het typen van het bericht ging ze een paar keer de mist in, schoonheidsfoutjes. Na haar een paar keer te corrigeren werd ik er toch flauw van. Ik vroeg haar de email te annuleren en ik bemerkte in haar reactie toch echt een verontwaardigde toon; “OKAY, I WONT SEND THE MESSAGE.” Well, excuse me princess. Vat het maar niet te persoonlijk op wanneer je haar gebruikt. Met de ronde knop heb je haar mond zo gesnoerd.